18 mei Door de ogen van.

Zaterdagochtend 06.15 uur. Ik lig klaarwakker in bed. Vandaag voor de eerste keer de triathlon. Ik ben niet zenuwachtig of gespannen, maar meer vol energie omdat het vandaag echt gaat gebeuren. Maanden van voorbereiding zitten er in en dan is daar eindelijk die dag! Slapen heeft geen zin meer, dus na een half uur stap ik maar uit mijn bed. Thuis moet ook nog het één en ander geregeld worden, maar om 09.30 uur sta ik vol enthousiasme bij het zwembad. Angela is er dan al en ook Clemens komt net aangereden. Eerst een bakkie doen? Dat wordt maar een heel kort bakkie, want we hebben de tijd nog hard zat nodig. Het veld achter het zwembad moet nog opgebouwd worden, de spinbikes moeten nog klaar gezet worden in de sporthal, het loopparcours moet nog afgezet worden met hekken, het zwembad moet nog aangekleed worden en er piekfijn uitzien op het moment van de start, en ga zo nog maar even door. Kortom: nog even hard er tegenaan voordat het allemaal echt gaat beginnen.
We hadden onze tijd inderdaad hard nodig. Om 13.15 uur kwamen de eerste deelnemers al binnen, terwijl ik op dat moment ook de vrijwilligers nog even toespreek over wat hun taken zijn en of ze nog vragen hebben over het draaiboek. Hier stond uiteraard al vermeld waar iedereen ingezet zou worden en wat hun taken op dat moment zijn. Voor de duidelijkheid dus ook nog een kleine meeting vooraf om de puntjes op de i te zetten. Op dat moment komen ook Stichting Leergeld en de speel-o-theek binnen om hun tafel op het veld te gaan bezetten. Het kruispunt van aandacht verdelen van de dag dus! Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen en krijg ik hulp van alle kanten. We schakelen zelfs de medewerker van de sporthal in om de deelnemers mee op te vangen. Hij deed het vol enthousiasme en toewijding, wat heel fijn was. Degene die bij de inschrijftafel zat, was zich op dat moment nog aan het omkleden, die had namelijk nog net les gegeven in het water. Zo zie je maar dat je met een beetje hulp (en vooral heel enthousiast, gericht, en net niet dwingend iets vraagt) een heel eind komt. Toen ik net klaar was met de vrijwilligers en het doorsturen van de mensen naar het veld, kwam ook de wethouder van sport binnen, de heer Piet Wijman. Aangezien we het afgelopen jaar regelmatig bij de gemeente hebben gezeten vanwege de perikelen rond het zwembad, zijn wij geen vreemden van elkaar. Na een korte begroeting heb ik hem meegenomen naar het bad. Daar was het intussen al druk met alle deelnemers van de eerste groep. De vrijwilligers hadden ook al plaats genomen om de banen van de deelnemers te tellen, dus we waren klaar voor de start. Na een kort praatje van de wethouder gaf deze om 13.58 uur het startsignaal en dook iedereen zeer fanatiek het water in! Een heel mooi gezicht en apart gevoel. Het was nu echt begonnen!
Na 8 minuten was de eerste deelnemer klaar, stormde het bad uit, kleedde zich snel om en rende buiten het zwembad om naar de sporthal. Aangezien ik zelf verantwoordelijk was voor het loopparcours heb ik nog even gewacht totdat iedereen het water uit was. Ze moesten toch allemaal nog 30 minuten op de spinbike zitten, voordat er gelopen zou worden. Nadat de laatste het water uit was, hebben we wel gelijk iedereen langs het loopparcours op de goede plaats neergezet, zodat het veilig was voor de deelnemers. Toch ook nog maar even de sporthal in gelopen om te kijken hoe ver men daar was. Een zweetlucht en muziek met flinke dreun kwamen mij tegemoet! Daar tussendoor het opzwepende geluid van een schreeuwende Bas (van Artisport) die iedereen op deze manier super enthousiast stimuleerde om het tempo bij te houden en vol te houden. Geweldig om te zien hoe iedereen zeer inspannend op de spinbike zat en alles aan het geven was.
Niet snel daarna kwam de eerste van de fiets af om het loopparcours op te gaan. Nog 10 rondjes hardlopen, in totaal 5 kilometer, tot aan de finish. Ook hier hadden we bij de finishlijn een aantal tellers neer gezet om de rondjes van de deelnemers te tellen. Dit was alleen nog niet zo gemakkelijk dan dat we dachten. Na een aantal minuten kwamen er natuurlijk steeds meer lopers op het parcours. Als je met 2 mensen zit te turven en er komen ongeveer 6 atleten tegelijk langs, dan is dat een stressvolle situatie. Onze excuses als we iemand een rondje teveel hebben laten lopen, het was soms echt niet bij te houden. We zijn op een gegeven moment ook met 4 mensen gaan staan om de nummers van de deelnemers door te roepen. Een leermomentje dus voor de volgende keer!
Terwijl de laatsten nog aan het lopen waren, werd de tweede groep weggestart in het zwembad. In totaal hadden we namelijk 52 deelnemers. Ook bij deze groep verliep alles bijzonder goed. We kregen dan ook volop complimenten van de deelnemers voor de organisatie en veel vragen of we het volgend jaar weer organiseren. Uiteraard zijn er altijd nog kleine zaken waar je van te voren geen rekening mee hebt gehouden en die beter konden.
Op het veld was het ook gezellig geweest, maar niet heel erg druk. De toeschouwers waren vooral de supporters die de deelnemers mee hadden genomen. Het moet dus nog een beetje meer bekendheid gaan krijgen in Veldhoven en nog wat meer gaan leven. Maar ja, het was ook pas de eerste keer dat we dit organiseerden! Na alle tevreden woorden van een ieder, moest er natuurlijk ook nog opgeruimd worden. En dan mag je blij zijn dat je een scouting groep hebt die heel de middag vrijwillig heeft geholpen. Eén woord of gebaar en men wist gelijk wat ze moesten doen. Alle dranghekken langs het parcours waren binnen no time op de verzamelplaats, onze tent is nog nooit zo snel afgebroken, alle tafels en schragen werden op een zeer inventieve manier opgestapeld, zodat deze bijna in één keer terug konden naar binnen. Ook de springkussens waren zo leeg en opgevouwen. Wat moesten we toch zonder deze groep!
Na al het harde werk van deze middag was het tijd om het geld te tellen voor Stichting Leergeld en even met z’n allen een drankje te nemen in Den Uitwijk. Na een dankwoordje van mij aan iedereen mochten we ook nog €1511,10 overhandigen aan Stichting Leergeld. Zeer verbaasd over het hoge bedrag wat we uiteindelijk opgehaald hadden, namen zij de cheque in ontvangst. Met een zeer goed gevoel en vermoeide voeten (ik had sinds 09.30 uur niet meer kunnen zitten en het was ondertussen toch echt al 17.20 uur) hebben we de dag positief afgesloten. Hier krijg je overigens weer enorm veel energie van. Al die enthousiaste vrijwilligers, deelnemers, personeelsleden, sponsoren en iedereen die ik nu nog vergeet. Het was een onvergetelijk dag die vraagt om een herhaling.