09 mrt Een dag vol verrassingen …

Afgelopen dinsdag was weer zo’n dag, die je allemaal wel eens hebt. Alles valt dan op zijn plaats, of juist niet ….
In de ochtend kom je op je werk en krijg je gelijk te horen dat de compressor in storing ligt. Gelukkig is de monteur al gebeld en onderweg. De laatste week met al die vorst hebben we wel meer storingen gehad helaas (zelfs een lekkage), dus we zijn het al weer een beetje gewend dat bij binnenkomst er een onaangename verrassing staat te wachten. Deze viel gelukkig mee en was zo weer opgelost.
In de middag door allerlei andere omstandigheden aan het bad toezicht gehouden. Het was lekker goed bezet doordat er een school studiedag had. Dat wisten wij niet (een prettige verrassing) waardoor we van te voren in de middag aan twee partijen gedeeltes van het bad hadden verhuurd. Het was dus voor iedereen een beetje passen en meten, overleggen, onderhandelen en bekijken waar we nog wat meer ruimte konden creëren. Ook wel leuk om te vermelden: een gedeelte van het bad was verhuurd voor een training aan piloten. Van een vliegtuig dan wel te verstaan! Een aantal keren per jaar komen zij bij ons oefenen, altijd leuk om te zien. Ze leren dan hoe ze om moeten gaan met een reddingsvest en een raft wat standaard in vliegtuigen zit. Wellicht dat iedereen na deze informatie met een geruster hart in het vliegtuig stapt.
Vervolgens (of eigenlijk tegelijkertijd) was er ook een filmploeg binnen voor een promotiefilm van klanten van onze accountant. Gelukkig hoefde ik hier niet heel de tijd bij te zijn, maar ze wilden me toch ook nog wel even op de film hebben. En uiteraard moest er aan het bad ook gefilmd worden. Dan zit je weer met de privacy van de bezoekers, dus was het ook weer opletten dat er niemand op de film gezet werd. Dit is wel een uitdaging met een redelijk bezet bad.
Even later werd ik gebeld dat de compressor er weer uit lag. Dus richting de machine kamer om al hangend aan de telefoon de compressor weer werkend te krijgen, wat gelukkig redelijk snel voor elkaar was. Vervolgens terug naar het bad om te vertellen dat de speelse elementen het komend half uur nog wel even op non-actief gezet moesten worden (die draaien namelijk op de compressor).
Snel naar het kleedlokaal en omkleden voor de zwemlessen die middag. Gelukkig had ik mijn materiaal eerder in de middag al klaar gelegd. Weer terug aan het bad word ik altijd vrolijk als ik al die kinderen de zwemzaal op zie lopen. Vroeger riep ik dan altijd aan het begin van de les “hallo allemaal”, maar sinds een maandje is dat niet meer zo heel verstandig. Ik heb mijn tekst dus maar aangepast in “welkom allemaal” tot groot vermaak van de ouders aan de kant.
De grote verrassing van de dag kwam dan ook van de kinderen die ik les geef. Voor het eerst heb ik ze een heel stuk zonder zwemvest laten zwemmen op de rug met de enkelvoudige rugslag. Wat ik totaal niet ingeschat had, gebeurde toch. Stuk voor stuk zwommen ze zonder al te grote problemen bij me weg, mij in volle verbazing achter latend! Echt geweldig om te zien. Elke les doen we wel iets zonder zwemvest, maar voor het eerst dit keer met de “echte” rugslag erbij. Wat was ik trots op hoe deze kinderen dat voor de eerste keer oppakten! Ik stond te glunderen in het water. Zonder ook maar één kind over te moeten halen of aan te moedigen dat ze het echt wel alleen konden, deden ze het gewoon!
Op zo’n moment besef je ook ineens wat voor een vruchten dit afwerpt. Met dit bedoel ik de manier waarop wij lesgeven aan de kinderen. Waarvan sommige volwassenen nog wel eens kritisch tegen ons zeggen dat wij alleen “spelen” met de kinderen. Dat klopt, dat doen we dus inderdaad, heerlijk toch? Maar dat “spel” heeft vaak een doel in zich. De kinderen zien dit echter niet en zijn hierdoor veel gemotiveerder om de lessen te volgen. Ze ontdekken op hun eigen manier door middel van een leerrijke omgeving wat ze al wel kunnen en wat nog niet. Door ze vooral niet te pushen, maar ze vrij te laten in dit leren doen ze dit op hun eigen tempo. Stimuleren doen wij dat door de opdrachten leuk en aantrekkelijk te maken. Het belangrijkste is dat ze vertrouwen in jouw als lesgever hebben, zeker de bange kinderen. Als je dan juist die bange kinderen vol trots zelf het water in ziet springen (zonder druk uit te oefenen) is dat zo’n mooi moment. Hetzelfde dus afgelopen dinsdag op het moment dat iedereen zonder zwemvest van je weg zwemt. Een gevoel dat bijna niet te omschrijven is, maar wat ons vak zo ontzettend bijzonder mooi maakt! Dat is toch waar je het voor doet. Het kind gewoon lekker kind laten zijn en op een leuke, plezierige manier technieken en vaardigheden aanleren. En dan ineens verrassen ze dus jou in plaats van dat jij hen verrast.