Nee, dat gaan we uiteraard niet letterlijk doen! (ook al werken we bij een zwembad) Wat bedoel ik hier dan wel mee?
Mensen vragen vaak aan mij wat mij nu drijft als manager van een zwembad. Waarom doe je de dingen die je doet? Hoe hou je het vol? Misschien is het dan toch een keer noodzakelijk dat ik eens schrijf over wie ik zelf ben en waar ik vandaan kom. Voor een groot gedeelte wordt daar namelijk bepaald wie je bent en hoe je karakter vorm krijgt. Dan nu dus maar even met de billen bloot.

Roots.
Zo’n 50 jaar geleden zag ik voor het eerst het levenslicht in het mooie plaatsje Drunen. Ik was de tweede in de rij van drie en het enige meisje van het gezin (op mijn moeder na dan). Opgegroeid dus tussen de mannen, wat zeker voor een gedeelte mij ook heeft gevormd tot wie ik nu ben. Mijn moeder was thuis om voor ons te zorgen en mijn vader was schoenmaker. Dat was overigens in die tijd het beroep van veel mensen in de Langstraat. Hij heeft zichzelf omhoog gewerkt tot modelleur, wat zo ongeveer inhoudt dat je dus schoenen na kunt tekenen en mag ontwerpen. Mijn moeder werkte in de avonduren thuis wat bij door portemonnees in elkaar te zetten. Dit alles om ervoor te zorgen dat ze zich net iets meer konden veroorloven. De eerste auto kochten we toen ik een jaar of 8 was. Een (vaste) telefoon en kleurentelevisie kwam pas op iets latere leeftijd.
Als ik zo terugkijk heb ik eigenlijk, ondanks dat er vaak dubbeltjes omgedraaid moesten worden, een zorgeloze jeugd gehad. Ik had veel vriendjes en vriendinnetjes en we speelden eigenlijk altijd buiten. De Loonse en Drunense Duinen ken ik dan ook als mijn broekzak, daar hebben we heel wat uren  in doorgebracht. Boomhutten bouwen, speurtochten uitzetten en lopen en droppings. Maar ook veel trainingsuren en dus zweet ligt er van mij in dat zand.

Hobby’s.
Vanaf ongeveer 8 jaar ging ik bij de scouting. Dat was in die tijd in Drunen heel gewoon. Een goede basis om veel vaardigheden aan te leren om te “overleven”. Veel kampen ook meegemaakt, waardoor je toch ook een stuk onafhankelijker wordt.
In die tijd heb ik overigens ook mijn zwemdiploma’s gehaald in het buitenbad van Drunen. Dat was dus vaak kou leiden. Watertemperaturen van ongeveer 22-23 graden en dan hebben we het nog niet over de buitentemperatuur. Na mijn A- en B-diploma vonden ons pa en ma het wel genoeg. Een aantal jaren later heb ik nog mijn C- en D-diploma gehaald, omdat ik in de zomer eigenlijk meer in het zwembad dan ergens anders te vinden was. Met een aantal vriendinnen hebben we toen aan de badmeester gevraagd of hij ons les kon geven, zodat wij ons C- en D-diploma konden halen.
Een andere hobby was atletiek. Mijn vader was trainer bij DAK (Drunense Atletiek Club) en ik ging hier automatisch mee naar toe. Hij heeft me ook jarenlang training gegeven. Mijn beste onderdelen waren daarin toch het hardlopen. Ik zat in de estafette ploeg (ooit nog met de junioren mee gedaan aan de landelijke kampioenschappen), maar ook de langere afstanden vond ik prima. Toen ik een jaar of 14/15 was kwam er echter bij de voetbalvereniging een meisjes en dames elftal. Nadat ik dit een jaar lang nog heb gecombineerd met atletiek, ben ik uiteindelijk met het voetballen doorgegaan. Dat was toen toch echt mijn lust en mijn leven.
Daarnaast maak ik al vanaf mijn 10^e jaar muziek. Ik ben begonnen op een klarinet en heb die op iets latere leeftijd omgewisseld voor een saxofoon. Naast het sporten is ook dit een hobby die ik tot op heden met veel liefde en plezier nog steeds doe. Momenteel speel ik bij de Philips Harmonie in Eindhoven en dweilorkest De Vèrrekesblaos in Veldhoven.

School.
Uiteraard heb ik eerst de basisschool succesvol afgerond. Hierna de HAVO gedaan (iets wat ik overigens persé wilde). In het tweede jaar werd de gezelligheid in de klas me iets teveel en heb ik besloten om dat jaar in een andere klas nog maar eens over te doen. Vervolgens zonder problemen door naar mijn eindexamen. Maar dan…. dan moet je dus gaan kiezen. Voor mij een keuze tussen twee opties: sportacademie of conservatorium. Uiteindelijk lag (en ligt) mijn hart meer bij de sport dan bij de muziek, hoewel dat laatste ook nog steeds heel belangrijk is! Het werd dus sportacademie, ondanks dat dit werd afgeraden door de mentor op school. Er zou namelijk geen werk in zijn. Hier liet ik me niet door afleiden, want wat ik in mijn hoofd had gebeurde ook! En dat sporten zat al vanaf jongs af aan in mijn genen.
Na 4,5 jaar ben ik dan ook afgestudeerd en kon mijn werkcarrière beginnen. Overigens nog heel even over school: ik zou de sportacademie gelijk weer over doen! Als je me vraagt waar ik mezelf gevormd en ontwikkeld heb, dan is het wel op die school. Ik had dat voor geen goud willen missen. Een heerlijke tijd dus en ook het besef dat lesgeven echt in mijn DNA zit.

Werk.
Tijdens mijn studie heb ik eerst een jaar of vijf bij de Efteling gewerkt. Dat was voor de meeste Drunense tieners de meest ideale werkplek. Hierna heb ik bij het open lucht zwembad van Drunen gewerkt (in de zomer) en in de sporthal (in de winter). Tevens gaf ik in die tijd ook nog trainingen bij de atletiek- en turnvereniging. En dat allemaal gecombineerd met de studie van de sportacademie. Als nu iemand tegen mij zegt dat de jeugd van tegenwoordig het zo druk heeft, begrijp ik soms niet waar ze het over hebben. Buiten dit om voetbalde ik dus ook nog en maakte muziek bij de harmonie.
Na school heb ik op verschillen buitenbaden gewerkt om vervolgens een combinatie te maken bij de gemeente Eindhoven. Ik werkte daar in de winter al op de ijsbaan (schaatslessen geven) en daarnaast mocht ik op een gegeven moment ook in de zomers bij de Tongelreep gaan werken.
In 2000 ben ik begonnen als “hoofd zwemzaken” (ik zei overigens altijd “waterhoofd”) bij zwembad Den Ekkerman. Een jaar of 5 geleden ging mijn toenmalige baas met pensioen en mocht ik zijn plaats innemen. Mijn functie werd verdeeld over twee andere collega’s: hoofd zwemzaken en hoofd beweeglessen en recreatie.

Drive.
Mijn drive als directeur (een woord wat ik zo min mogelijk uitspreek overigens) is er vooral voor zorgen dat iedereen op een veilige manier kan zwemmen en werken. Het zwembad heeft als belangrijkste doel dat kinderen zwemveilig worden gemaakt en dat iedereen een gezond en beweegvol leven kan leiden. Wij faciliteren de mogelijkheden hiervoor op veel verschillende manieren. Zoals je in dit verhaal kan lezen ben ik niet echt van het stilzitten, vandaar dat het motto van ons zwembad dan ook is: Altijd Actief en in Beweging. Dit kun je op meerdere manier uitleggen, maar dan weten jullie nu wel waar het vandaan komt. Ik “beweeg” momenteel nog gemiddeld 5x per week om gezond en fit te blijven.
Het liefste sta ik ook zelf nog regelmatig in het water les te geven. Op dinsdag heb ik mijn vaste beweeglesgroep. Dat heb ik bij het bestuur in die tijd afgedwongen (anders was ik geen directeur geworden). In geval van nood kan ik altijd bijspringen aan de badrand. Ik kan dan ook alle lessen geven die wij in het zwembad hebben, dus dat is heel handig. Tevens is dit natuurlijk ook een beetje een valkuil van mij. Zeker in mijn begintijd als directeur stond ik regelmatig alle ziektegevallen op te vangen. Tegenwoordig heb ik geleerd om wat vaker “nee” te zeggen, want mijn werk blijft dan liggen.
Als ik wil zou ik nog wel pagina’s vol kunnen schrijven, maar ik vind het voor deze keer wel genoeg zo. Ik wil nog even één ding kwijt, het thema van ons pa en ma was vroeger: “ik KAN niet ligt op het kerkhof en ik WIL niet ligt ernaast”. Dit heeft mij voor het grootste gedeelte wel gebracht waar ik nu ben.
Ik hoop dat ik binnenkort een verhaal van een collega op deze plaats neer kan zetten. Op die manier krijgen jullie wellicht nog meer te zien en te weten van hetgeen zich achter de schermen afspeelt.
Super dat je het tot hier hebt gehaald met lezen. 😅