De oorsprong van mijn blogs ligt in het feit dat ik iedereen een inzicht wil geven wat er in een zwembad achter de schermen gebeurt. Ik ontkom er dan nu ook even niet aan om wederom iets te beschrijven over het langzaam opstarten van meerdere activiteiten. Dat is toch hetgeen wat momenteel als rode draad door onze werkzaamheden loopt.

Proeven.

Zoals ik vorige week al beschreef gaan we volgende week (volgen jullie me nog?) ook weer starten met de beweeglessen. Afgelopen week (mooi hè, de Nederlandse taal?) heb ik met mijn eigen beweegles groep een proefles gedraaid. Niet zozeer om te kijken of iedereen nog wel graag het water in wilde, maar meer ook om te bekijken hoe we het logistiek met deze lessen gaan doen, of de mensen begrijpen waar ze naartoe moeten lopen, waar ze zich om moeten kleden, waar ze in het bad de tassen kwijt kunnen, enz.
Het was even wennen in het begin. Deze groep mensen loopt normaal gesproken door de kleine kleedhokjes naar binnen. Nadat we iedereen op gepaste afstand verzameld hadden, liep ik met ze mee naar de grote kleedlokalen. Het puntje “maximaal 4 in een groot kleedlokaal” bleek voor sommigen toch nog wat lastig toen nummer 5 naar binnen wilde lopen. Hilariteit alom natuurlijk. Nu zijn onze kleedruimtes groot genoeg, dus was het niet zo’n groot probleem, maar toch maar even voor de gewenning deze persoon een kleedlokaal op laten schuiven.

Badrand.

Fase 1 was gelukt, iedereen had netjes zijn/haar badkleding onder de gewone kleding aan, slippers om de voeten, kleding in de tas, dus hup, op naar fase 2: het recreatiebad.  Je merkt dan toch dat, ondanks dat deze mensen elke week in het zwembad te vinden zijn, ze een andere route aan het lopen waren dan dat ze gewend waren. Terwijl ik bij de deur van het recreatiebad stond om deze netjes voor iedereen open te houden (geen contact van een ieder aan de deurklink), vroegen ze toch bijna stuk voor stuk: “moeten we hier naar binnen?”. Ik kon uiteraard mijn lach niet onderdrukken, dit was namelijk de deur naar het bad waar ze al jarenlang elke week in zwemmen. Even voor de duidelijkheid: dit zie je gewoon als de deur open is en je kunt ook door de ramen heen naar het bad kijken! 😅
Voor de tassen hadden we netjes stoelen op 1,5 meter klaargezet. Deze konden ook op de banken gezet worden, waar ook op 1,5 meter afstand strepen waren getrokken. Dat was dus een makkie! Het probleem hier kwam op het moment dat ze van de stoel naar het zwembad liepen. De stoelen stonden ruim van de badrand af, dus er langs lopen moest geen probleem zijn. Maar dan toch…. is er altijd nog iemand die niet goed oplet en eigenlijk te dicht langs een ander gaat lopen. Vandaar dus ook dat proefdraaien! We weten nu wat we aan de voorkant nog even extra tegen de mensen moeten zeggen.

In het water.

Mijn groep bestond deze dag uit 12 personen, het maximum wat we zelf hadden ingeschat om op afstand van elkaar een beweegles in dit bad te volgen. Dat was een goede inschatting, er zouden er eventueel nog een paar bij kunnen maar dat gaan we niet doen, liever het zekere voor het onzekere, dit was prima.
Voordat de les begon heb ik nog even aangegeven niet met “rode kaarten” te gaan werken als mensen te dicht bij elkaar komen. We zijn allemaal met volwassenen en ik ga ervanuit dat iedereen hier zelf zijn of haar verantwoordelijkheid in neemt. Wel graag dus, ook uit respect voor een ander, deze regel voortdurend tijdens het bezoek aan het zwembad in acht nemen. Zo, dat was duidelijk verwoord en nu: Sjeng oan de Geng. Oftwel: bewegen met die hap!
Wat was dat overigens weer heerlijk. Een bad met bewegende mensen en zelf ook weer in het water bewegen i.p.v. op de kant. Aangezien we ruimte hadden, heb ik de les in het water gegeven, afgewisseld met op de kant (is in een bad met hogere temperaturen bevorderlijker voor een lesgever). Uiteraard maar een beetje rustig aan begonnen, omdat ik de indruk had dat niet iedereen die 10 weken vol aan het sporten is geweest. Ondanks dat velen aangaven toch wel in beweging te zijn gebleven, viel het bewegen in het water ze toch tegen. Het was zwaarder dan ze hadden gedacht. Maar ja, thuis is er natuurlijk niemand die ze opzweept om tot het uiterste te gaan, toch….. ?

Omkleden.

Fase 3 was dus prima verlopen. De les was weer lekker, het bewegen in het water op 1,5 meter totaal geen probleem. Het ligt natuurlijk ook wel aan je voorbereiding en organisatie van de les. Daar kunnen wij aan de voorkant rekening mee houden.
Op naar fase 4: allemaal het bad weer uit en gestroomlijnd naar de kleedlokalen. Dan komt er een extra uitdaging bij. Degenen die op hetzelfde tijdstip baantjes zwemmen, moeten ook door het recreatiebad naar de kleedlokalen. Die komen niet allemaal tegelijk gelukkig, de één zwemt wat langer dan de ander. Mijn verhaal over de rode kaart was inmiddels goed opgeslagen, want tijdens het uit het water gaan en richting de kleedhokjes lopen werd er zeer goed om zich heen gekeken, even gewacht indien nodig, om vervolgens moe en tevreden weer naar huis te keren.
De proef was geslaagd! We weten wat er gaat gebeuren en waar we eventueel tegenaan gaan lopen. Fijn dus om proef te kunnen draaien en de angels er uit te halen. We zijn er klaar voor om volgende week alle groepen te ontvangen!