Aangezien er achter het zwembad druk gebouwd wordt aan het nieuwe zwembad, leek het me wel leuk om in mijn blog een keer een verhaal van “vroeger” te delen. Het huidige zwembad staat er al vanaf 1978 en er is in die tijd natuurlijk heel veel veranderd. Vandaag schrijf ik een verhaal uit de herinneringen van Karin Eestermans.

Voorstellen.

Karin is in dienst van het zwembad vanaf januari 1988. Zij kan dus ook echt nog wat vertellen van de manier waarop het er vroeger aan toe ging. Laten we even beginnen met het feit dat Karin is begonnen als receptioniste. Dan weten jullie ook van welke kant het verhaal gaat komen. Momenteel is ze overigens mijn rechterhand, hoofd administratie (ze heeft inderdaad al die tijd niet stil gezeten).
In het begin, in 1988 dus, zat Karin bij de receptie van het zwembad. De allerbelangrijkste taak van toen was het binnen laten van de zwemmers. Degenen die gewoon een keertje kwamen zwemmen werden, na het kopen van een kaartje, vriendelijk naar het zwembad gewezen. Degenen die vaker kwamen en een abonnement wilden hebben van het zwembad, moesten daarvoor eerst naar het gemeentehuis. Alleen daar kon je namelijk een abonnement aanschaffen, raar maar waar. Aangezien ze verder niets te doen hadden, hebben ze in die tijd ontzettend veel truien gebreid en veel boeken verslonden. Een andere favoriete hobby was gezellig kletsen met de beheerders van de sporthal.
Verder liep er bij het zwembad ook altijd nog een “assistent” rond. Dit was geen zweminstructeur, maar iemand die de boel schoonmaakte, technische werkzaamheden uitvoerde en ook regelmatig een bakje koffie kwam drinken bij de receptie. Aanspraak dus genoeg op deze werkplek.

Anekdote.

Wel leuk om even te vertellen, om bij jullie dan ook een beetje een gevoel te creëren hoe het in die tijd eraan toe ging, is de volgende anekdote: Karin was op een gegeven moment zo aan het buurten (dat is Brabants voor kletsen), dat ze niet meer in de gaten had dat ze een nietmachine in haar hand had. Onbewust heeft ze toen een nietje in haar hand gedrukt. De littekens zijn nog steeds te zien. 😅
Nog een verhaal: op een ochtend toen ze bij het zwembad aan kwam, wist ze niet wat ze zag. De plaats waar ze altijd zat (de receptie dus) was ineens helemaal leeg! Wat bleek? Er was die nacht ingebroken bij het zwembad! Degenen die dat hadden gedaan, vonden het leuk om heel de receptie leeg te halen en alle administratie en meubels in het water te gooien. Dat werd dus vissen en bekijken of het meubilair ook daadwerkelijk bestand was tegen chloorwater.

Pensioen.

Op het moment dat de medewerker bij de gemeente die over de abonnementen ging met pensioen ging, hebben ze alle verkopen van abonnementen overgedragen naar de receptie van het zwembad. Het personeel van toentertijd had al wat vaker bij de gemeente aangegeven dat zij dat gedeelte best wel over wilden nemen. Het was natuurlijk ook niet echt klantvriendelijk om iemand steeds eerst naar het gemeentehuis te sturen om het abonnement te regelen. Je krijgt een klant binnen, die je dan eigenlijk extra moeite moet laten doen om goedkoper te kunnen  gaan zwemmen. In deze tijd zouden de klanten zelf dit niet meer accepteren vrees ik. Gelukkig is dit dus overgeheveld naar de werkvloer van het zwembad. Een stuk efficiënter en klantvriendelijker!

Renovatie.

Tot aan 1995 bestond het zwembad alleen maar uit een sportbad en een instructiebad. In 1995 heeft er een grote renovatie plaats gevonden en is het nieuwe sportbad aangelegd. In het oude sportbad is het recreatiebad gebouwd. Misschien wel leuk om te weten: als je de bufferkelder van het recreatiebad in gaat, zie je nog de oude tegeltjes van het sportbad van toen.
Met de komst van het nieuwe recreatieve gedeelte (inclusief glijbaan) kwamen er ook meer bezoekers en meer personeelsleden. De taken van Karin aan de receptie verplaatsten zich meer en meer naar de administratieve kant. Er moest natuurlijk ook veel meer op de achtergrond geregeld gaan worden. Een stuk begeleiding van de receptionistes kwam bij haar te liggen, maar ook het personeelsbeleid. Uiteindelijk is ze dus doorgegroeid naar hoofd administratie. Iets wat ze elke dag nog met veel plezier doet.

Nostalgie.

Als ik haar dan vraag naar hetgeen wat haar het meest bij is gebleven uit die tijd komen al snel de verhalen van de feestjes naar voren. Vooral in de tijd van de “gemeente” (in 2000 is het zwembad over gegaan naar een stichting) waren de jaarlijkse gemeentefeesten letterlijk en figuurlijk “een feest”! Als we hier over beginnen, kan ik nog wel 10 blogs vol schrijven, dat zal ik jullie besparen. Ze zegt op de valreep er ook nog bij dat de barbecue’s en feestjes die we nu hebben ook heel gezellig zijn hoor. Ja ja….. 😉 Ik kreeg toch echt de indruk dat die “gemintefistjes” vroeger heel speciaal waren.
Wat leuk om een keer op deze manier een blog te schrijven! Dit smaakt naar meer, blijf ons dus volgen voor nog meer verhalen over “vroeger” en uiteraard ook van nu.