Allereerst een waarschuwing, het is een positief, echt gebeurd, praktijk verhaal deze week. Indien je liever negatieve verhalen wilt lezen, dan kun je nu beter stoppen. Je bent dus gewaarschuwd.

Sorry.

Een paar jaar geleden liep ik op een dag in de herfstvakantie mee op de zwemzaal en was ik vol verbazing hoe respectloos sommige ouders en kinderen waren naar het dienstdoende personeel. Van deze ervaring heb ik een blog geschreven om onze excuses aan te bieden aan deze personen. Wij doen namelijk ook maar “gewoon” ons werk en willen vooral dat iedereen weer veilig het water uit komt. Deze blog is toentertijd nogal geëxplodeerd vanwege het “omdenk”-karakter waarmee hij geschreven was. Ook een beetje het begin van mijn carrière als blog-schrijver voor de zwembadbranche.

Warm.

Een middag op de zwemzaal deze week. De temperatuur buiten waren al opgelopen naar de 30 graden, dus ook midden in de zwemzaal was het zweten geblazen voor ons. Nu had ik ervoor kunnen kiezen om achter mijn bureau te gaan zitten, maar ik vond het voor de afwisseling ook wel weer een keer fijn om in de zwemzaal mee te draaien. Ook een mooie gelegenheid om met het personeel daar even te sparren en te praten, uiteraard met de ogen altijd gericht op het water.
Het aantal bezoekers viel mij overigens helemaal niet tegen. We hadden toch nog redelijk wat ouders en kinderen in het water liggen, die heerlijk spetterend veel plezier hadden en lekker koel bleven.

Plagen.

In de tijd dat we vanwege het Coronavirus gesloten waren, was er een speciale sfeer ontstaan onder de zweminstructeurs. Op het moment dat we weer langzaam aan op zijn gaan starten, is helaas die sfeer een beetje verdwenen. Hier had ik het op de zwemzaal met een collega over. Al pratende kwamen we al snel op mijn tijd vroeger bij de Tongelreep (jawel, daar heb ik ook een aantal jaren gewerkt, in combinatie met de ijsbaan). Nog heerlijk jong en onbezonnen maakten we er een wedstrijdje van om elkaar (collega’s) te plagen door elkaar bijvoorbeeld erg te laten schrikken, nat te gooien, kortom geintjes met elkaar uit te halen. We keken elkaar aan en wisten dat dit de factor was die we momenteel misten op het zwembad. Om dat te veranderen zullen we daar zelf ook actie in moeten ondernemen. Dus collega’s: jullie zijn gewaarschuwd, we hebben al een paar plannen bedacht! De eerste hebben we die middag ook al uitgevoerd en dit kunnen jullie maandag zien op social media. Dat jonge is er bij mij een beetje vanaf, maar het onbezonnene nog niet! 😅

Extra’s.

Ondertussen hadden we voor de bezoekers wat extra’s in het water gelegd, wat met veel vreugde en dankbaarheid werd ontvangen. Het was niet zo super druk, dus dan is het fijn als je aan het bad iets extra’s kunt bieden. Kost helemaal niets, maar levert wel veel vrolijkheid op bij de klanten. Dat is volgens mij toch het belangrijkste.
Een groepje wat oudere jeugd met een baby vroegen (tegen beter weten in) of zij ook over de kinderloopmat mocht lopen die we in het water hadden gelegd. Tegen de dunste van het stel zei ik: “jij bent te zwaar, maar hij mag het zeker proberen!” al wijzend naar degene die iets meer kilo’s aan zijn lijf had zitten. De trend was gezet, met een luid gelach als gevolg. Even later liep ik weer langs dat groepje. De baby die in de maxi cosi lag was net wakker geworden. Ik keek heel lief naar hem en meteen vielen zijn ogen weer dicht ….. aaaaahhhh, wat lief, mijn hart was bijna gesmolten.

Jeugd.

De hele middag hadden we ook wat jeugd binnen, een aantal meiden en ook twee jongens van rond de 13-14 jaar. Normaal gesproken is dit de leeftijd dat ze wat stoerder worden en zich daar ook naar gedragen. Vaak levert dit frustraties op bij het personeel, omdat je dan heel de middag die jongens loopt te waarschuwen. Deze jeugd weet ook feilloos tot het uiterste te gaan, maar dan zo dat ze net nog niet naar huis worden gestuurd.
De jongens zijn heel de middag heerlijk aan het spelen geweest. Met zijn tweeën, met een bal, in het recreatiebad, in de glijbaan, even wat lekkers kopen op een nette manier aan de bar en weer spelen in het water, zonder iemand überhaupt lastig te vallen of zich niet aan de regels te houden. Op het einde van de middag ben ik naar ze toe gelopen en heb ik ze gecomplimenteerd over hun gedrag. Roepen dat ze iets verkeerd doen gebeurt heel gemakkelijk, maar als je dan helemaal geen problemen hebt gehad op die middag, vind ik dat je dat dan ook even mede mag delen.
De reactie die ik kreeg? “Maar mevrouw, wij zijn al super blij dat jullie open zijn en dat we met dit warme weer heerlijk mogen komen zwemmen. Waarom zouden we dan vervelend gaan doen? Dat heeft toch sowieso geen enkel nut”. Jullie begrijpen nu waarschijnlijk de titel van deze blog: mijn hart smolt ter plekke! Niet van de warmte, maar van deze mooie woorden. Wat fijn om te ervaren dat er ook nog zulke nette jongens rond lopen. Mijn dank is groot, dit ga ik mijn hele leven niet meer vergeten.