Terug aan de bak!

Deze week is het herfstvakantie, een tijd waarin een aantal instructeurs hun welverdiende verlof opnemen, omdat de lessen normaal gesproken op een lager pitje staan. In deze tijd echter gaan we in de vakantie ook door met veel van onze lessen! Bij de zwemlessen is dit een stuk minder, maar bijna alle beweeglessen en baby-, peuter- en kleuterlessen gaan wel gewoon door. Tijd dus om wat meer aan de bak te staan voor mij. Het is natuurlijk een voordeel als de directeur ook alle lessen kan geven, maar aan de andere kant is dat voor mij ook een hele grote valkuil… (maar wel een leuke)

Beweeglessen.

De dinsdag en woensdag stonden voor mij in het teken van de beweeglessen. In deze maand hadden we als thema “stappen tellen”. Dit houdt in dat wij als instructeurs onderling de strijd aangaan wie er in een beweegles de meeste stappen maakt! Een aantal instructeurs hadden deze les vorige week al gegeven, maar bij mij stond hij deze week op het programma.
Om ervoor te zorgen dat er door iedereen, vooral door de deelnemers uiteraard, veel “gestapt” werd had ik een zeer intensieve les voorbereid met allerlei verschillende stap-bewegingen: joggen, knieheffen, hakken billen, zijwaarts stappen, zijwaarts knieheffen, sprinten, een rondje lopen, enz. Tussen de oefeningen door werd er uiteraard niet stil gestaan, maar waren we actief aan het joggen. De stappen werden overigens geteld door mijn horloge, dat dagelijks al mijn stappen telt. Een foto van de stappen voor de les en een foto erna zorgde ervoor dat ik precies wist hoeveel stappen er in de les gezet zijn (in ieder geval door mij). En jawel, ik heb tot op heden het record in handen: 6243 stappen in een half uur tijd! Volgende week moeten er nog twee collega’s, dus wellicht dat mijn record nog verbroken gaat worden, maar zij staan wel voor een fikse uitdaging!
Bij de lessen waar ik ben ingevallen zijn we met stokken in de weer geweest. Het is toch altijd weer bijzonder om te ontdekken dat vrouwen qua coördinatie een stuk beter zijn dan mannen. In meerdere lessen kwam dit deze week weer naar voren. Nu is het natuurlijk ook bijzonder lastig om én een stok in je handen vast te houden, én je knieën te moeten heffen én ook nog eens met je linkerhand naar je rechtervoet te gaan. Dat zijn ook wel heel veel bewegingen tegelijk. Tot hilariteit van heel de groep riep er eentje dan ook: vanaf nu gaan we geen diagonale oefeningen meer doen! De toon van de les was gezet.

Toezicht.

Gisterochtend mocht ik weer eens een keertje om 06.45 uur beginnen. Grappig om altijd mee te maken is dat er op dat tijdstip gewoon al mensen voor de deur staan te wachten (we openen om 07.00 uur). Ze mogen ook echt pas op dat tijdstip bij de receptie doorlopen, maar toch stug elke dag een kwartier te vroeg aanwezig zijn. Ach ja, stel je voor dat je niet als eerste het water in kunt plonzen! 😅
Aangezien het vakantie was, waren er ook een paar vreemde eenden in de bijt, dus even goed opletten dat iedereen wel in de juiste baan ging zwemmen. Sinds Corona door de wereld waait moeten wij ervoor zorgen dat de mensen op gepaste afstand van elkaar blijven zwemmen, dus proberen we zoveel mogelijk te kijken naar de snelheid van een ieder. Daarbij wordt er tegenwoordig ook gecirkeld in het water en kunnen we zo op een veilige manier toch lekker in beweging blijven. Als je op een ochtend in februari had gezegd dat iedereen moest gaan cirkelen, dan hadden ze me waarschijnlijk voor gek verklaard, maar momenteel heeft hier niemand problemen mee.
Ook het recreatiebad is deze week uiteraard geopend voor weliswaar maximaal 30 mensen. Maar die 30 hebben dan wel bijna een privébad en we organiseren ook nog wat activiteiten eromheen. Vandaar dat alle tijden al heel snel vol zaten! Toen we maandag wat extra tijdsblokken erin hadden gezet, waren ook die de volgende dag al weer volledig bezet. Een luxe probleem natuurlijk.
Gisteren mocht ik even toezicht houden terwijl we “blij dat ik glij” op het programma hadden staan. Het blijft dan ook altijd weer een feest om te zien hoe iedereen met veel plezier aan het zwemmen en glijden is. Zeker als je even iets extra’s doet, zie je de gezichten van de kinderen snel veranderen van “verbazing” (mogen we echt met de banden van de glijbaan af?) naar “pretoogjes”. Ze mogen dus echt met een band van de glijbaan! Kei vet.

Baby/peuterles.

Ook deze stonden de afgelopen week nog op mijn programma. Zoals je kunt lezen heb ik een zeer gevarieerde week gehad. Om het verhaal niet al te lang te maken, zal ik het hier even kort houden, want als ik alles moet vertellen wat er in zo’n les gebeurt, hoe de kinderen reageren of kijken, dan ben ik nog wel even bezig. Ik zal even 1 anekdote eruit halen. Ik had wat drijfvlotten aan een lijn vast gemaakt (zie foto). Bij dit onderdeel moesten de kinderen eerst een kaartje met een sprongvorm omdraaien, op die manier in het water springen, naar de vlotten zwemmen, erop klimmen, er vanaf springen, erop zitten of liggen, maakt niet uit en weer terug zwemmen. Hierop zei een vader tegen mij terwijl zijn dochter over alle drijfvlotten heen aan het klauteren was: het lijkt wel een opleidingsinstituut voor militairen! 😀 Ik heb maar niet verteld dat ik een spion uit Rusland ben die talent aan het zoeken is voor de troepen….
Kortom: ik heb een lekkere drukke week aan het bad gehad. Volgende week een lekkere drukke week op kantoor vrees ik, want er moet wat werk ingehaald gaan worden.