Die zin kan iedereen denk ik wel aanvullen. Als je wilt weten wat we dan precies gemist hebben en hoe wij op deze tijd terugkijken, dan raad ik je aan om verder te lezen. Het is vooral ook een zeer persoonlijk verhaal geworden, maar ik denk dat ik voor alle collega’s spreek.

Donderdagochtend.

Terwijl ik op donderdagochtend naar het zwembad liep besefte ik me dat er op dat tijdstip al weer mensen in het water lagen. Ik was zeer benieuwd uiteraard hoeveel er de draad op deze ochtend weer opgepakt hadden. Voor het zwembad aangekomen zag ik dezelfde mensen als altijd naar buiten komen op dat tijdstip. Fijn, die hadden de banen er al weer op zitten en pakte vrolijk de fiets om naar huis te rijden.
Binnen bij het bad aangekomen was het eerste wat me opviel dat er ongeveer net zoveel mensen in het water lagen dan twee weken terug. Het tweede wat opviel waren twee tieners die elkaar tijdens het banen zwemmen lachend aan het nat spetteren waren. Ja, dat was het, dat gevoel van pret wat me gelijk weer raakte. Tevens ook een gevoel van dankbaarheid dat iedereen op deze ochtend gewoon weer in het water lag en zijn of haar banen aan het zwemmen was. Na twee weken sluiting moet je maar afwachten of mensen het weer aandurven. Gelukkig wel dus. Veel vrolijke gezichten in het water, begroetingen waarin geuit werd dat ze “het” wel gemist hadden die twee weken. Ja, dat klopt en wij hebben “jullie” ook gemist in die weken. Het was veel te stil geweest in dat grote bad.

Baby/peuter.

Na deze spontaniteit moest ik snel mijn materialen voor de baby/peuterlessen bij elkaar zoeken en klaar gaan leggen. Ook hier weer blije gezichten bij zowel de ouders als de kinderen. Waar het voor de één soms een opgave is om het jammerende kind toch te laten zien hoe fijn het water kan zijn, is het voor een ander als een vanzelfsprekendheid om lekker te spetteren. Ook hier veel reacties dat ze het fijn vonden om weer heerlijk met de kleine in het water te kunnen spelen. Om samen met ze te ontdekken wat het water met je kan doen, hoe de kinderen zelf in het water kunnen springen, maar er ook weer zelf uit kunnen klimmen, waar ze onbewust ervaren hoe ze vooruit kunnen komen in het water, wat je allemaal voor leuke dingen kunt doen met een hele grote eend in het water. Zij hadden dit gemist, maar ik kwam erachter dat ik het misschien nog wel meer gemist had. Twee weken geen les geven betekent ook dat je twee weken niet na hoeft te denken over welke les je gaat geven, wat je de kinderen en ouders mee wilt geven, wat je in die les gaat oefenen, hoe je de kinderen zwemvaardiger (ja ook al op die leeftijd) kunt maken. Een stukje creativiteit dat je niet aan hoeft te spreken op dat moment. De avond ervoor, toen ik de les aan het voorbereiden was, besefte ik dat dat ook een stukje is wat je mist als het zwembad gesloten is. Je creatieve brein wordt iets minder aangesproken. Op zich is dat voor die paar weken niet erg, maar als je er even bij stil staat is dat dus ook een stukje wat je mist.

Dankbaar.

Er is al veel geschreven over wat het Coronavirus met je kan doen. Vaak komen hier negatieve verhalen naar boven, wat ook zeker te begrijpen is. Als ik naar mezelf kijk en naar het zwembad, dan is er één woord wat bij mij heel duidelijk naar boven komt: dankbaarheid! Zonder dit virus had ik wellicht nooit ingezien hoe ontzettend belangrijk ons zwembad voor veel mensen is. Uiteraard weet ik wel hoeveel bezoekers dat er per jaar bij ons komen zwemmen en ik weet ook dat er veel zijn die dit bijna dagelijks/wekelijks komen doen. Dat is een goede gewoonte van mensen die aan de eigen gezondheid werken. Ik hoef jullie niet meer te vertellen dat zwemmen een zeer gezonde sport is uiteraard.
Wat me voor altijd bij zal blijven van deze tijd is de warme reacties van onze bezoekers, zowel online als offline aan de badrand. Het feit dat ze het zwemmen of de (beweeg)lessen zo gemist hebben, maar dat ze ook ons als organisatie gemist hebben. Op het moment dat ze dan weer “mogen” dat ze dat ook hardop uitspreken, maar dat je dat ook al kunt zien aan hun blije gezichten en soms zelf twinkelingen in hun ogen. Het bewustzijn bij ons dat we meer zijn dan een bak water waar iedereen zijn of haar banen in zwemt. Bij ons komen die mensen als het ware “thuis”. En eerlijk is eerlijk, het voelt voor ons ook pas echt weer als “thuis” op het moment dat we deze mensen elke dag weer vriendelijk mogen begroeten. Langs deze weg wil ik dan vooral onze (vaste) klanten bedanken dat jullie ons dit gevoel geven. Dit betekent heel veel voor ons, zeker in deze onzekere tijden.
 

                                               BEDANKT VOOR JULLIE VERTROUWEN!