Wat was het schrikken afgelopen zaterdag bij de wedstrijd Finland-Denemarken! Wat goed dat er op dat moment heel snel is gehandeld en er gelijk begonnen is met reanimeren. Dit is iets wat je zelf natuurlijk liever niet mee wilt maken. Op het moment dat zoiets dan gebeurt is het wel fijn als je weet wat je moet doen. Uiteraard hebben wij bij het zwembad ook met dit soort zaken te maken. Benieuwd hoe het bij ons is geregeld? Lees gerust verder dan.

Opleiding.

Het zal jullie niet verbazen, maar bij ons zijn de toezichthouders verplicht om in het bezit te zijn van een EHBO- en reanimatie diploma. Daar komt ook nog bij dat ze verplicht een zwemmend redden diploma moeten hebben. Dit alleen is natuurlijk al een veilig gevoel, maar om in vorm te blijven hebben we jaarlijks 5 herhalingslessen EHBO/reanimatie en 2x per jaar herhaling zwemmend redden. Bij die laatste doen we eens in de 2 jaar weer opnieuw examen. Op deze manier weten we of iedereen nog de handelingen kan verrichten die hij of zij in de opleiding gehad heeft.
Met deze zaken kun je niet spotten en hier mag je ook nooit op bezuinigen. Dit zijn voor ons vak ongeveer de belangrijkste diploma’s die je behoort te hebben en onderhouden. Gelukkig hebben we het niet zo heel vaak nodig en gebeuren er meer kleine ongevalletjes en komt reanimeren zeer zelden voor. Zoals afgelopen weekend maar weer eens duidelijk is geworden, bijhouden en gelijk reageren en handelen kan levens redden!

Ervaring.

Zo ook een aantal jaren geleden. Het was op een zaterdagavond. Ik had verantwoordelijke dienst. Dit houdt in dat je bij calamiteiten gebeld wordt en binnen een half uur bij het zwembad moet kunnen zijn. Ik had net nog een collega aan de telefoon gehad over iets onbelangrijks, toen hij mij 10 minuten later weer belde. Het eerste wat hij zei: “Minette, er is iemand verdronken”. Ik reageerde nog met: “maak je nu een grapje, of meen je dit?”. Uiteraard maken we hier geen grapjes over, dus het was menens! Nadat ik gezegd had dat hij 112 moest bellen (in paniek had hij mij dus eerst gebeld) ben ik op mijn fiets gesprongen en nog nooit zo hard naar het werk gefietst. Onderweg hoorde ik al de ambulance door de straten rijden en we kwamen ongeveer tegelijk aan.
Gelukkig had het personeel aan het bad heel snel gehandeld. Het slachtoffer was snel van de bodem gehaald en eenmaal aan de kant zijn ze, met behulp van mede zwemmers, begonnen met reanimeren. Op het moment dat de ambulancebroeders aankwamen was het slachtoffer al weer bij bewustzijn. Een pak van mijn hart om dat te horen op het moment dat ik binnen kwam gerend.
Het overige publiek was naar het andere bad gedirigeerd, dus ik kon niets anders zeggen dan: “geweldig, wat hebben jullie snel en goed gehandeld”. Alles was dus, voor zover dit in zo’n geval kan, onder controle.

Nazorg.

Op het moment dat het slachtoffer mee was genomen in de ambulance, iemand die gereanimeerd wordt gaat sowieso mee naar het ziekenhuis, hebben we het personeel wat die avond had gewerkt bij elkaar geroepen. We hebben wel meer dan een uur nog met elkaar zitten praten over wat er was gebeurd, hoe goed iedereen heeft gehandeld, maar nog belangrijker, gevraagd hoe het met ze ging. Dit gaat je namelijk niet in de koude kleren zitten. Zeker niet als je zoiets niet dagelijks mee maakt.
Ook de volgende dag heb ik iedereen nog even gebeld om te vragen hoe ze de nacht door waren gekomen en of ze nog ergens hulp bij nodig hadden. De één verwerkt zoiets anders dan de ander, dus het is goed om hier met elkaar over te blijven praten.

Wakker schudden.

Dit soort zaken schudden je altijd ook weer goed wakker. Wij staan bijna dagelijks toezicht te houden en voor 99% gaat dit zonder dat er ongevallen voorkomen. Op het moment dat er dan wel iets gebeurt, staat iedereen weer op scherp. Dat moet je uiteraard elke dag zijn, en dat gebeurt ook zeker, maar na zo’n ongeval of melding dat er ergens anders iemand is verdronken ben je toch net weer even iets scherper.
Dus ja, ook wij zijn geschrokken van wat er afgelopen zaterdag op het voetbalveld is gebeurd. In je achterhoofd vind je het dan ook heel fijn dat je weet dat iedereen bij het zwembad in het bezit is van de diploma’s en dat dit ook regelmatig wordt herhaald. Ik heb ooit iemand horen vertellen dat je in een bepaald land eerst EHBO en reanimatie moet halen voordat je aan je rijbewijs kon beginnen. Ik vind dit eerlijk gezegd nog niet zo’n heel gek idee. Mooi dat dit onderwerp onder de aandacht komt en dat maar weer eens duidelijk wordt dat je door een cursus te volgen en juist te handelen mensenlevens kunt redden.