Sinds 2015 ben ik deze blog gaan schrijven om onze bezoekers/klanten een blik achter de schermen te geven. In al die jaren is er al heel veel voorbij gekomen en sommigen begrijpen niet dat ik elke week weer iets anders kan schrijven. Heel eerlijk gezegd valt dat ook niet altijd mee, maar er is altijd wel iets te vertellen, niet? Vandaag een weekje werkvloer zullen we maar zeggen. Een overzicht van wat ik in een week soms doe.

Techniek.

Het stukje machinekamer neem ik over op het moment dat onze technische man met vakantie is. De afgelopen twee weken (en komende week ook nog) was het weer eens zover. Dat betekent dat ik dus elke dag door de machinekamer loop om standen op te nemen en wat zaken bij te vullen. Het is overigens niet domweg standen opnemen, het is dan ook bekijken of alles nog wel klopt.
Zo nam ik vorige week dinsdag de waterstand op en ik begreep al heel snel dat er hier iets niet klopte. Er was veel meer water doorheen gegaan dan alle dagen ervoor. Ik krijg het dan al Spaans benauwd, omdat dit kan betekenen dat er ergens een lekkage is. Snel even in de eerste kruipruimte gekeken, maar daar was het (gelukkig) kurkdroog. Op weg naar de andere kruipruimte kwam ik een haastige collega tegen. “Ik ben gisteren vergeten de spoelkraan dicht te draaien!” was zijn antwoord op de vraag waarom hij rende. Pfff dacht ik, dan is mijn hoge waterstand nu ook verklaard. De opluchting op mijn gezicht strookte bij mijn collega natuurlijk niet met zijn gevoel, omdat hij de kraan open had laten staan. Na een snelle uitleg begreep hij waarom ik opgelucht keek.
Bij de machinekamer hoort dan ook het doorspoelen van alle leidingen om legionella tegen te gaan. Dat betekent een half uur lang een rondje lopen om alle kranen, douches en brandslangen (voor de schoonmaak) open te zetten, om ze vervolgens met hetzelfde rondje weer dicht te draaien. Aangezien ik dit tegenwoordig op de automatische piloot doe, loop ik soms nog wel eens extra naar een kraan terug, omdat ik dan even niet meer weet of ik die wel of niet dicht heb gedraaid. 😅

Zwemles.

Vanwege ziekte en verlof heb ik de afgelopen maanden ook weer veel zwemlessen gegeven aan baby’s, peuters en kleuters, maar ook reguliere zwemlessen. Ik kan niets anders zeggen dan dat ik dit werk nog steeds één van de leukste dingen vind om te doen bij het zwembad. Dat is dan ook gelijk mijn valkuil, want als er ingevallen moet worden sta ik meestal vooraan in de rij.
Wat dit dan zo leuk maakt? De blije gezichten van de kinderen, de vorderingen die ze maken, het bedenken van nieuwe oefenvormen en bekijken hoe ze daar op reageren, het creatief na blijven denken en zoeken naar mogelijkheden om iedereen op zijn of haar niveau te laten groeien. Het enthousiasme van de kinderen, maar soms ook de opmerking: “wat ben jij streng”. Hahaha, tja, bij mij in de les moet gewerkt worden en ik heb grenzen waar je niet overheen moet gaan. Ik denk dat dat alleen maar meer duidelijkheid geeft bij de kinderen. Tot die grenzen ben ik overigens best wel leuk en aardig hoor. 😂

Beweegles.
Als er mensen ziek zijn of verlof willen hebben, kom je er natuurlijk niet onderuit om ook deze lessen eens een keertje extra te geven. Uiteraard heb ik 1x in de week mijn eigen super lieve en gemotiveerde groep, maar afgelopen week kreeg ik daar nog 6 lessen bij.
De laatste groep op vrijdag heeft dat dan ook geweten. Ik sta zelf altijd alle oefeningen in het water mee te doen (dan blijf ik zelf ook lekker fit) en kan dan natuurlijk ook maar moeilijk mijn mond houden. Zeker als ik spontane gezellige reacties van de groep terug krijg, wordt het een half uurtje sporten met entertainment erbij! Een half uur flink lachen dus (en ook flink werken hoor), waardoor iedereen heel vrolijk de les uitstapte. Eén van de mannen (jawel, wij hebben zeker ook mannen bij onze beweeglessen) zei op het einde: “jouw kaakspieren zullen nu wel heel moe zijn”. Nou… die zijn wel wat gewend… 😅

Aanpassingen regels.

Met het loslaten van de 1,5 meter veranderde er bij ons natuurlijk weer het een en ander. Meer dan 1,5 jaar hadden we een vaste looproute, hielden we afstand van elkaar zowel in als buiten het water, kon er bijna niet gedoucht worden, moest je van te voren reserveren, enz. Met het wegvallen van de 1,5 meter ging ook dit allemaal weer verdwijnen. Super fijn uiteraard, maar dat betekende ook dat iedereen weer geïnformeerd moest worden. Website aanpassen, reserveringssysteem aanpassen, alle douches weer heel goed doorspoelen en in gaan regelen, deuren weer terug hangen, belijningen en paaltjes weghalen, enz.
Kortom: het was een zeer druk weekje. Gelukkig is alles prima verlopen. Ik kijk dus in alle rust tevreden terug op deze hectische week!