“Ik voel gewoon spanning in mijn buik, terwijl ik niet eens iets hoef te doen zo meteen”. Het is donderdagavond 19.10 uur en Angela en ik zijn bezig met de voorbereidingen voor een calamiteitenoefening waarvan alleen wij en de brandweer iets af weten. Verder staan er vrijwilligers van de brandweer in de containerruimte die in een ijltempo alles gereed aan het maken zijn voor een flink rookgordijn.

19.25 uur, wij lopen naar de sporthal om daar op het gemak te gaan zitten kijken op de camera’s hoe het personeel omgaat met het brandalarm. Een paar maanden geleden hebben we de ontruimingsroutes met het personeel rustig doorgenomen. Ze hebben ze ook allemaal een keertje gelopen om te bekijken waar de onoverzichtelijke plaatsen zitten. Nu zullen ze het in de praktijk uit moeten gaan voeren.

19.32 uur, we zien op de camerabeelden een bezoeker die de rook onder de deur door ontdekt. Op dat moment is het alarm nog niet afgegaan. Ze loopt terug naar de receptie om haar ontdekking te melden. Daan, die op dat moment aan de receptie zit, loopt snel met haar mee. Halverwege de gang gaan alle toeters en bellen af! Dan gaat alles ineens in een stroomversnelling.
We horen een andere collega, die aan het bad staat, over de walkie talkie vragen wat er aan de hand is. Onze horeca medewerker kijkt de gang in, ziet de rook en belt gelijk 112.
Ondertussen is de rest van het personeel en de zwemvereniging iedereen al uit het bad aan het halen. Alles gaat zeer relaxed, zonder paniek en met een gespannen glimlach op het gezicht. In de hal wordt even snel met elkaar overlegd en vervolgens wordt de eerste groep mee naar buiten genomen. Het is avond en niet echt heel erg warm, maar ja, er is brand, dus liever kou leiden dan in het vuur komen!

19.35 uur, de eerste groep bezoekers wordt mee naar buiten begeleid. Ik zeg tegen Angela; “ze gaan nu al naar buiten!” Wij zitten in de sporthal en willen natuurlijk niet dat iedereen buiten blijft staan, dus zetten we snel de nooddeuren bij de sporthal open en dirigeren iedereen weer naar binnen in de gang om daar te wachten. We melden erbij dat het om een oefening gaat. Op dat moment horen we ook al sirenes vanuit verschillende kanten richting het zwembad komen.

19.38 uur, heel het zwembad is leeg, iedereen is naar een veilige plaats gebracht, alle ruimtes zijn gecontroleerd en de brandweer is ondertussen ook gearriveerd. Wat heerlijk om te constateren dat het personeel binnen 6 minuten iedereen uit het water en het gebouw heeft gekregen. Dit geeft veel vertrouwen, niet alleen bij ons, maar ook bij de mensen die op dat moment aanwezig waren. Uiteraard lopen er altijd zaken niet helemaal 100%, maar dat zijn zaken voor later om te bespreken.
Hierna heeft de brandweer de eigen oefening ook nog afgemaakt. Ze waren nog niet in het nieuwe gebouw geweest, dus goed om eens in deze situatie te bekijken waar ze moeten zijn en waar voor hen de aandachtspunten liggen.

Grote complimenten aan het personeel over de manier waarop ze zeer snel en doelgericht gehandeld hebben. Nu hopen dat we het nooit echt in de praktijk mee gaan maken…