“Mogen we al het water in?” dit vroeg een moeder afgelopen zaterdag aan mij. “Natuurlijk, als je kind dan wel de les ook helemaal volhoudt”. Het is zaterdagochtend iets voor 9 uur. Ik mag 2 weken op deze dag de baby/peuter lessen geven vanwege het verlof van een collega.

De moeder stapt met de kleine in de arm het water in en gelijk verschijnt er een big smile op het gezicht van deze jongeman. Heerlijk, mijn dag was op dat moment al goed. Hier kan toch niets tegenop? Een baby van een maand of 7 die op het moment dat hij met zijn voeten het water raakt gelijk gaat lachen en spetteren.

Ik zat ondertussen met een andere moeder te praten die nog niet het water in ging. “Mijn kind heeft het meestal na 15 minuten wel gezien, dus ik wacht nog even. Vorige week heeft ze het trouwens wel een half uur vol gehouden, maar toen was mijn man erbij”. Aha. Ik vertelde haar dat baby’s vaak voelen wat moeders ook voelen. Vaders gaan iets nuchterder om met de kinderen en vinden alles prima. Moeders vinden het vaak met die kleintjes toch ook wel spannend, en dat voelen die kinderen prima aan! Ik zei tegen haar dat ze er nu vanuit moest gaan dat zij het vandaag ook een half uur vol ging houden. Ik zag enige twijfel in haar gezicht. “Kijk,” zei ik, “dat is nu net wat ik niet wil zien. Dit breng je dus onbewust over naar je kind. Als jij twijfelt en er al vanuit gaat dat het niet gaat lukken, zal zij dat overnemen. Dus weg met die gedachten. Vandaag ga jij het met jouw dochter gewoon een half uur volhouden!”

Tijd om met de les te beginnen. Iedereen zong lekker het eerste liedje mee en we gingen snel aan de gang met fitness voor de ouders. Dat krijg je bij ons er dus gratis bij, haha. Bij mijn inleiding moesten de kinderen namelijk regelmatig de lucht in springen en ook als een vliegtuig opstijgen en landen. De al wat oudere kinderen (tegen de 1 jaar) zijn natuurlijk wat zwaarder en de ouders daarvan begonnen al een beetje te zweten en puffen. Daar hou ik dan weer van! 😅 Na deze inleiding werd het tijd om met alle andere onderdelen aan de gang te gaan.

Een onderdeel was op de mat waar die kleintjes eigenlijk alleen maar een beetje kunnen zitten, liggen en een paar al konden kruipen. In de mat zitten wat gaten waar ik dan steeds in een verschillend gat een vinger omhoog deed. Die snoetjes als ze ineens die vinger zagen verdwijnen en ergens anders boven zagen komen! Heerlijk. Nog even wat liedjes zingen op het einde en de les zat er al weer op. En jawel, moeder en dochter hebben het gewoon vol gehouden tot het einde! Nog even en zij is ook één van de waterratjes in de les.

Volgende week staat de les in het teken van “Jungle”. Zo eens in de 2 maanden houden we speciale lessen. Leuk voor de variatie, leuk voor de beleving van zowel de kinderen als ouders en leuk voor de zweminstructeurs! Zij bedenken om beurten de les, waardoor ze ook lekker creatief blijven. Ik heb nu al weer zin in komende zaterdag!