“Oh nee, jullie moeten niet letterlijk naar de pylon toe lopen! Oh oh” ik lag helemaal in een deuk. Je moet ook zo goed opletten wat je zegt en van te voren bedenken wat er mis kan gaan. Dat laatste was ik even vergeten. In mijn hoofd wist ik precies hoe het eruit zou gaan zien, maar helaas was ik dus even een belangrijk detail vergeten te vertellen.

Ik had voor de beweegles een reactiespel bedacht tussen de oefeningen door. Dat is fijn voor de afwisseling en dan kunnen we ook nog even lachen en vooral tegen elkaar strijden. Bij de tweede vorm moesten ze een spons pakken in een hoepel, naar achter rennen en ter hoogte van de pylon de spons laten liggen. Snel terug rennen en kijken wie de laatste spons in de hoepel te pakken kreeg. Superleuk, alleen was ik dus het kleine detail van de “denkbeeldige lijn” tussen de pylonnen vergeten te vertellen. De helft liep dus letterlijk naar de pylon om daar de spons neer te leggen.

Het plaatje in mijn hoofd was niet het plaatje wat de mensen voor zich zagen. Om die reden staat een beweeglesinstructeur vaak op de kant of in het water alle lessen mee te doen, om te laten zien en uit te leggen wat ze precies moeten doen. Aangezien sommige plaatjes er bij ons uiteraard ingeslepen zijn, vergeten we soms dat het plaatje van een ander er heel anders uit gaat zien als we een woordje vergeten te zeggen of uit te leggen. Dat was in deze les dus ook het geval bij mij.

Dit fenomeen noem ik in de communicatie altijd de “klopgeest”. Dit heb ik niet zelf verzonnen, maar komt van een oefening die we een aantal jaren geleden met het personeel hebben gedaan tijdens een personeelsdag. 1 persoon staat op de deur een melodietje te kloppen, alle anderen moeten raden welk liedje dat het is. Ze kunnen elkaar niet zien uiteraard. Degene die aan het kloppen is heeft het liedje in zijn hoofd zitten, de anderen horen alleen maar boem boem bam bam boem. Onbegrijpelijk voor de klopper dat ze “lang zal ze leven” niet herkennen, maar als je geen toonhoogtes hoort is het zeer lastig raden uiteraard. Dit gebeurt dus ook heel veel in communicatie onderling. Wat jij in je hoofd hebt zitten, hoe jouw plaatje eruit ziet, hoeft de ander nog niet voor ogen te zien. Dat kan alleen maar als je alles gedetailleerd uitlegt en volledig communiceert. Het minste of geringste wat je weglaat in je communicatie kan al zorgen voor miscommunicatie of onbegrip.

Zo ging het dus ook afgelopen week mis in mijn les. Hier kunnen we er gelukkig hartelijk om lachen, maar het zette me ook gelijk wel weer aan het denken. Hopelijk jullie nu ook. Probeer de klopgeest maar eens een keer uit en onderzoek bij miscommunicatie maar eens of jij het wel op de juiste manier over hebt gebracht …