Wat gebeurt er op het zwembad als een kind zijn ouder zoekt, hoor ik u al denken. Dat gaan we in de blog van deze week haarfijn uitleggen. Aan het einde van het verhaal zal u hopelijk met een grote glimlach begrijpen waarom ik voor deze titel heb gekozen.

Wachten, wachten, wachten.

Door de Coronacrisis hebben we een aantal aanpassingen door moeten voeren om alles Corona-proof te maken. Eén van deze aanpassingen is dat de ouders de kinderen van de zwemles brengen en weer ophalen, maar niet bij de zwemles aanwezig mogen zijn.
Dit betekent voor ons een hele organisatie om het allemaal voor elkaar te krijgen en voor de ouders vooral veel wachten. Wachten totdat je naar binnen mag, wachten terwijl je kind zwemles heeft en weer wachten totdat je kind teruggebracht wordt. In deze blog aandacht voor deze bijzondere aanpassing.

Het begin.

Daar komen ze dan, lopend of op de fiets. Vaak één voor één zien we ze al door de ramen voorbij komen: de ouders en kinderen van de zwemles! De één is erg vroeg, de ander nog maar net op tijd of net te laat. Braaf blijft iedereen buiten staan wachten. Gelukkig is het al die tijd nog goed weer geweest en was het geen probleem voor de ouders. Hoe we het over een paar weken gaan doen als het weer slechter en kouder wordt, daar zijn we nu druk over na aan het denken.
En dan is het zover, daar komt de zweminstructeur! In badjas of badpak (ligt aan het weer) stiefelen ze naar buiten om de kinderen te roepen om met hen mee te gaan. Mama eend (de zweminstructeur) voorop en de kinderen met ouders in een rijtje op 1,5 meter van elkaar erachteraan. Op naar de grote kleedlokalen.
Hier wordt iedereen verdeeld over twee lokalen en kunnen de ouders de kinderen uitkleden. Alle kleding in de tas, nog snel een kus geven en de kinderen kunnen mee met de instructeur naar de zwemles. Sommige ouders blijven nog even staan kijken totdat het kroost helemaal uit beeld is, terwijl andere ouders dan al weer bijna buiten staan. Heel belangrijk: de ouders nemen de zwemtas van hun kinderen mee!

Ophalen aan het einde.

Terwijl de kinderen heerlijk genieten en veel leren tijdens onze zwemplezierlessen verdwijnen de ouders uit ons zicht. Iedereen dient namelijk naar buiten te gaan. Sommigen blijven gezellig met elkaar buiten kletsen, terwijl anderen snel even een boodschap in de City gaan doen of snel naar huis sjezen om vervolgens na 45 minuten weer voor de ramen voorbij te wandelen of fietsen. Klaar om de kinderen weer op te halen.
Nu komt de taak van onze receptionistes. Zij zorgen dat alle ouders op tijd opgehaald worden om ze vervolgens naar de kleine kleedlokalen te brengen. Zeer luid en duidelijk wordt dan buiten geroepen: “alle ouders van de kinderen die bij juffrouw Stephanie hebben gezwommen, kunnen met mij mee lopen”.
Let op! Op dat moment staan er ook al ouders van de volgende zwemlessen die 5 of 10 minuten later gaan beginnen. Je begrijpt misschien dat de verwarring nu al een beetje gaat ontstaan. Riep ze nu de ouders van de kinderen die al gezwommen hebben of die nog moeten gaan zwemmen? Wie is juffrouw Stephanie? Zwemt mijn kind bij juffrouw Stephanie? Hier hoor je ook de opa’s en oma’s die het kleinkind een keertje weg brengen. Vragende blikken, dus nogmaals duidelijk roepen wie er mee mogen en eventueel snel op de lijst kijken om welke kinderen het gaat.
Ook nu loopt de receptioniste voorop met een lange sliert ouders achter zich aan naar de kleine kleedlokalen. Daar hangen aan de zijkant de foto’s van de instructeurs. Maar ja, als je al niet weet wie juf Stephanie is, weet je uiteraard ook niet hoe zij eruit ziet!

De kleine kleedlokalen.

Aan de andere kant van de kleine kleedlokalen zorgen de instructeurs ervoor dat alle kinderen vanaf de zwemles daar naartoe worden gebracht. Mama eend loopt weer voorop met de kinder-eendjes achter haar aan. Even snel nog afspoelen onder de douche, als daar tijd voor is, en op naar de kleine kleedlokalen.
Daar aangekomen zitten de ouders in de cabines met het hoofd “buiten boord”. Op deze manier kunnen de kinderen zien waar de eigen ouders zitten en gaan ze zich snel omkleden. Vandaar ook de titel “kind zoekt ouder”. Het is namelijk soms een heel gedoe om de juiste ouder bij het juiste kind te zoeken …
Heel veel tijd is er niet, omdat de volgende groep er ook zo aan komt. We hebben namelijk niet maar 1 zwemles per 45 minuten, maar vaak 5 tegelijk (binnenkomst verdeeld in 2 en 3 groepen met 5 minuten ertussen). Als alle kinderen hun ouders hebben gevonden en er geen kind meer overblijft, kunnen de zweminstructeurs weer richting de buitendeur om de volgende groep zwemleskinderen op te gaan halen. Ik weet niet of jullie het woord pesjonkelen kennen, maar daar lijkt het elke dag wel een beetje op als de zwemlessen beginnen.

Wat kan er in dit verhaal allemaal mis gaan?

Dit is wellicht het gedeelte waar de glimlach op uw gezicht getoverd gaat worden. Wij hebben namelijk soms veel lol in hetgeen wij meemaken.

• “Oh jee, ik ben mijn tas thuis vergeten!” Staat daar een kind nat van het zwemwater zonder kleding en handdoek.
• “Oeps, ik ben de tas in het grote kleedlokaal vergeten en die hangt er nu niet meer.” Nee, dat klopt, die halen wij namelijk daar weg en hangen hem neer bij de kleine kleedlokalen. Geen paniek dus, hier is de tas.
• “In alle haast zijn we de onderbroek vergeten in de tas te doen.” De kinderen komen namelijk in zwemkleding (onder de gewone kleding) naar het zwembad. Tja, dan maar even met je blote kont in je broek.
• Kinderen die met de verkeerde instructeur meelopen naar het bad. Gelukkig zien we dat tijdig en zetten het kind op de goede plaats neer. (wij kennen de kinderen van onze groep uiteraard, dus een vreemde eend in de bijt valt zo op).
• Ouders die te laat zijn om het kind op te halen op het moment dat de les af is gelopen. Dit is de ultieme “kind zoekt ouder”! Die is er nog niet, dus sta je daar als instructeur met een kind wat “over” is. Dan maar bij de hand mee naar buiten en hopen dat de ouder er zo aan komt.
• Ouders die de kinderen te laat brengen. De instructeur is dan al richting het bad en sommige ouders laten dan het kind alleen naar de les lopen. Dat geeft niets als hij/zij direct naar de zwemzaal loopt, maar soms staan ze ook “verloren” te kijken waar ze heen moeten. Gelukkig hebben we altijd wat extra mensen rond lopen die deze verloren kinderen opvangen en meenemen.
• Ouders die gezellig buiten met elkaar staan te kletsen en helemaal niet in de gaten hebben dat ze al opgeroepen zijn.
• Om de chaos nog groter te maken, hebben we een zwemvereniging die ook de kinderen naar binnen moet roepen op sommige dagen. Als zij dan tegen “onze ouders” zeggen dat ze al naar binnen mogen, loopt het wel eens een beetje mis.
• Een kind dat gezellig met een vriendinnetje mee loopt naar haar ouder. In dit geval wordt de titel dan “ouder zoekt kind”.
• Ouders die in een verkeerde rij zitten, waardoor het voor zowel de instructeur als het kind weer een zoektocht door de rijen wordt. Dit noemen we: “op ontdekkingsreis naar de ouder”.
• En wat zeggen de zweminstructeurs soms voor de gein: “als je een andere vader of moeder wilt, is dit je kans. Zoek er maar één uit die er gezellig uitziet”. 😅

Ja, we maken er met de kinderen vaak leuke spelletjes van zoals je kunt lezen. Zolang de kinderen uiteindelijk maar met een brede glimlach en de juiste ouder naar buiten verdwijnen…