Ze was van bouwjaar 1976, nu dus 46 jaar jong. Ze groeide al snel uit naar een betrouwbaar en aardig persoon. In 1995 was ze volledig uitgegroeid en stond ze daar in volle glorie. Helemaal gelukkig was ze in die tijd, ondanks dat ook die tijd veel veranderingen met zich meebracht. Vanaf 2016 ging het helaas de verkeerde kant op. Ze kwam in een kleine depressie terecht en zag even geen toekomst meer voor zich. Gelukkig braken er nog een paar hoopvolle jaren aan en genoot ze weer met volle teugen. De laatste 2 jaren waren echter zeer heftig. Na wat kleine oplevingen is ze in januari 2022 helemaal alleen en stil van ons heen gegaan. Ze had dit eigenlijk liever op een andere manier willen doen, maar helaas lieten de omstandigheden dat niet toe.

We kijken terug op een zeer mooi leven, waarbij ze veel betekend heeft voor veel Veldhovenaren en waarbij ze vooral veel zweetdruppels van hen heeft opgevangen.
Zweetdruppels van alle wedstrijdzwemmers die dagelijks of wekelijks hun baantjes heel hard of wat minder hard kwamen zwemmen. Maar ook van de teamsporters zoals de waterpoloërs en onderwater hockeyers. Zweetdruppels van al die banen zwemmers die op hun manier zich door haar water probeerden voort te trekken. Ze stond altijd voor hen klaar om het ze gemakkelijk of moeilijk te maken. Zo ook voor alle andere mensen die kwamen bewegen en swingen in het water op de klanken van opzwepende muziek.

Zweetdruppels van al die kinderen die hun diploma hebben behaald. Die wellicht aan het begin met het zweet in de handen stonden, bang om zich volledig over te geven aan haar water. Zou ze dat wel lukken? Ze heeft altijd enorm genoten van deze kinderen en er super goed voor gezorgd. Want tjonge jonge, wie in Veldhoven heeft niet bij haar het zwemdiploma behaald? En wat dacht je van die kleine baby’s en peuters? Die samen met mama of papa ook de eerste kleine stapjes in het water bij haar hebben gezet. En ze liet het toe hè! Zelfs het valse gezang tijdens de lessen van al die ouders, nou vooruit, er zullen vast ook wat gouden keeltjes bij hebben gezeten, anders had ze het niet volgehouden. Fier stond ze voor hen elke week weer klaar, net zoals voor de kinderen en ouders die zo af en toe voor het plezier bij haar in het water sprongen.

De laatste zweetdruppels heeft het personeel daar achtergelaten. Steeds weer proberen te overleven met steeds minder geld, maar wel met veel enthousiasme en geloof. Af en toe ook snel bijspringend omdat er iemand zich verkeken had op de charmes van haar water en even vergeten was dat er ook risico’s aan vastzaten.

Blij zijn we dat ze nu met respect steen voor steen af wordt gebroken. Binnenkort zal ze er niet meer staan, maar zullen wij vol enthousiasme met haar zielsverwant City Sport Veldhoven er vol voor blijven gaan.