Een grote fout die ouders nog wel eens maken is dat ze een kind in het water gooien terwijl ze nog niet kunnen zwemmen. Ze gebruiken deze manier om kinderen te leren zelf boven te komen. Helaas zijn we geen dieren die het op deze manier inderdaad wel leren. Wij gaan niet uit onszelf zwemmen als we in het water vallen. Hiervoor moet je toch echt naar de zwemles.

Helaas is vaak het gevolg van bovenstaand voorbeeld dat deze persoon een leven lang angst voor water blijft houden. Bij deze dus een verzoek om dit soort “experimenten” niet toe te passen, niet bij kinderen, maar ook niet bij volwassenen. Of het moet zijn dat dit onder begeleiding gaat van een zweminstructeur die weet wat hij of zij doet.

Een andere fout die mensen weleens maken is dat als je eenmaal goed kunt zwemmen je niet meer bang bent om te verdrinken. Ook dit is iets wat vaak niet het geval is. Ik zal even een persoonlijk voorbeeld geven.

Al vanaf jongs af aan heb ik leren zwemmen (rond mijn 6^e jaar A- en B-diploma gehaald, wat later ook nog het C- en D-diploma omdat ik zwemmen zo leuk vond). Ik ben dus een goede zwemmer en zal ook niet zomaar verdrinken. Op vakantie in Mallorca (veel later, ik was toen rond de 20 jaar) waaide het heel hard en waren de golven hoog in de zee. Geen probleem, want ik was een goede zwemmer… Totdat ik gegrepen werd door een golf en hier zomaar niet meer uit kwam! Dan raak je toch aardig in paniek. De ene golf was nog niet weg, ik kon snel even een hapje lucht nemen, of de volgende kwam al over mijn hoofd heen! Na 5x dit fenomeen meegemaakt te hebben, vond ik de rust om even wat langer onder water te blijven en zelf mijn moment te pakken waarop ik naar boven kwam. Dit heeft mij op dat moment gered, want daardoor kon ik “met” de volgende golf “meezwemmen” naar de kant. Aardig uitgeput kwam ik op het strand aan en kon ik eindelijk even goed ademhalen en uitrusten. Als je nu denkt dat iemand mee had gekregen dat ik bijna niet meer boven kwam, dan heb je het mis. Het is niet zo dat ik nu bang voor water ben, maar bang om te verdrinken zit er bij mij ook gewoon nog in. Onderschat jezelf dus nooit in dit soort situaties.

Het voordeel in dit hele verhaal is natuurlijk dat ik, mede door mijn zwemvaardigheid op een gegeven moment mijn rust kon bewaren. Mensen met weinig zwemvaardigheid zullen sneller in de paniekstand blijven hangen. Tip: ga op je rug te gaan liggen drijven in zo’n situatie. In deze houding is je hoofd boven water en kun je vaak door rustig met je voeten en handen te bewegen richting de kant zwemmen. Dit is ook één van de reden dat we kinderen leren zwemmen op de rug met een rugslag beenbeweging in plaats van een rugcrawl. Die eerste slag is namelijk gemakkelijker vol te houden voor een lange tijd. Ik zeg altijd tegen de kinderen: zwemmen op je rug is om uit te rusten. Als je dat maar vaak genoeg aangeeft en zegt, nemen ze dit in de rest van hun leven mee en kan het hen ooit wellicht hun leven redden.