“Wat is jouw naam?”  Het is zaterdag en ik val in bij de kleuter zwemles. Hoewel ik voor de zomervakantie regelmatig deze lessen heb gegeven, moest ik weer even nadenken hoe de kinderen allemaal heten. Daarbij waren er ook nieuwe kinderen in de les, vandaar dat ik deze vraag stelde. “Mayra” zei het meisje en keek me met een vertrouwde blik aan. “Oh ja, nu weet ik het weer! Ik zie dat je vandaag mama mee hebt genomen in plaats van papa”.

Dit overkomt me dus wel vaker bij onze kleuterlessen. Ik herken en onthoud de namen vaak aan de hand van de ouder die erbij is. In dit geval heb ik vorig schooljaar alleen papa in de les gezien. Nu mama erbij is, herken ik ineens het kind niet meer! Ondertussen kwam papa de zwemzaal opgelopen. “Ah, daar is papa! Nu weet ik het weer”. 😅

Het blijft toch lastig voor een zweminstructeur om alle namen steeds te onthouden. Nu moet ik zeggen dat ik daar dan wel gelijk een sport van maak. Ik wil, vooral als ik een keer inval, binnen 5 minuten de namen van de kinderen kennen. Er is niets zo vervelend dan heel de tijd “hé jij daar” te roepen. Even voor jullie beeld: dat betekent dus dat ik 10 à 12 onbekende namen moet gaan koppelen aan voor mij onbekende gezichten. Je moet dus ook die 12 namen snel uit je hoofd leren. Dat valt niet altijd mee, maar meestal lukt het me wel. Ik werk op dat moment dan altijd met mijn korte termijn geheugen, want de week erop ben ik de meeste namen alweer vergeten. Behalve de namen van de kinderen die in de les opvallen, die blijven meestal nog wel even hangen… ☺️

Waren het vroeger namen zoals Jesse, Sophie, Teun, Rik, Bo en Evy, tegenwoordig dien je deze namen te onthouden: Akshara, Arash, Shehed, Viaan, Ettore, Jumaynah. Kunnen jullie mij na het lezen van deze namen zeggen of het een jongen of een meisje is? Er komt dus nog een extra handicap bij in de streek waar wij wonen met de vele expats. Ook de Nederlanders zijn trouwens tegenwoordig zeer inventief met het bedenken van bijzondere namen. Dus vergeef het ons als we eens een keertje een naam vergeten zijn. Wij zien de kinderen meestal ook maar 45 minuten per week. Wat dat betreft ben ik altijd jaloers op een onderwijzer van de basisschool die heel de dag door, dag in dag uit, dezelfde kinderen heeft. Hij heeft er wel iets meer, maar ze wisselen niet per 45 minuten!

Om de namen te kunnen onthouden probeer ik steeds een ezelsbruggetje te maken. Daarom is het wisselen van de ouder in de les of een nieuwe zwembroek/badpak voor het kind voor ons niet altijd gemakkelijk. Daarnaast heb je ook nog wel eens een opa/oma of zelfs een oppas die mee komt naar de zwemles. Ga er maar aanstaan. Respect voor iedere zweminstructeur die heel de week lesgeeft!