Daar staan ze alweer klaar voor de volgende zwemles, nog een beetje verlegen bij papa of mama. Op het moment dat we naar de zwemzaal lopen is de verlegenheid er al wel af en lopen ze gedecideerd de zaal binnen. Ik heb het hier over mijn beginnersgroepje wat nu een week of 10 bezig is.

We starten met een leuk spelletje om de kinderen even in de sfeer van de zwemles te krijgen en om een beetje warm te draaien voor de rest van de les. Dit keer mochten ze op een paard gaan zitten (flexibeam) en bij een ander een ring van de staart afhalen. Best spannend voor sommigen omdat ze niet meer op de bodem kunnen staan sinds een paar weken, maar het gaat met de week beter.
Er werd enthousiast meegespeeld, zo enthousiast dat ze soms niet in de gaten hadden dat wij ze niet meer vasthielden (voor degenen die nog een handje nodig hadden).

Het is gewoon mooi om te zien hoe snel die ontwikkeling gaat. Uiteraard hebben wij zo wel onze trucjes om ze wat meer los te laten terwijl ze dat niet in de gaten hebben. Dat doen we alleen als wij ook zien en merken dat ze het gemakkelijk zonder die hulp kunnen. Elke week verbaas ik me weer hoe snel dit gaat. Ook deze week, waarbij ze zelf met een beginnende polocrawl naar de overkant moesten zwemmen. Op een enkeling na lukte dit bij iedereen zonder hulp! Bij deze oefeningen laat ik ze ook een beetje los en sta er niet bom bovenop zodat ze het zelf kunnen uitproberen, uiteraard altijd wel in de buurt om in te grijpen wanneer het mis dreigt te gaan.

Je ziet dan ook dat kinderen zelf wat uit gaan proberen. Op een gegeven moment zie ik Alicia ineens aan de kant haar hoofd helemaal onder water doen. Ze blijft heel even onder en komt dan met een grote boog weer omhoog om lucht te happen, terwijl haar lange haren naar achteren zwaaien. Met een grote grijns draait ze om en gaat weer verder met de oefening. Dit doet ze elke keer als ze aan een kant is, geweldig!

Even later komt Saskia (mijn stagiaire op dat tijdstip) naar mij toe en vertelt wat er bij haar was gebeurd. Zij was Seth aan het helpen met op de rug zwemmen. Hij vindt dit nog niet heel erg leuk, dus ligt hij zeer gespannen in het water. Op een gegeven moment komt Bjorn langs gezwommen en zegt tegen Seth: “joh, je moet gewoon proberen om relaxed in het water te gaan liggen, dan komt het helemaal goed.” Ik lig gelijk helemaal in een deuk, maar hij heeft natuurlijk wel gelijk. Wat mooi toch dat kinderen elkaar aan gaan moedigen en gaan helpen om beter in het water te gaan liggen. Onze dag kon niet meer stuk in ieder geval.

Ps. De namen zijn niet de echte namen van de kinderen.