22 jul Afscheid nemen bestaat niet.

Dit is een titel van een lied van Marco Borsato (wie kent hem niet). En het klopt natuurlijk wel. Je neemt nooit echt afscheid, in je hart en je geheugen blijft er altijd een herinnering doorleven. Waar hebben wij afscheid van genomen?

• Van collega’s. Vanwege het wegvallen van het schoolzwemmen hebben we een reorganisatie gehad. Dit betekent ook verlies van banen helaas. We hebben daarom ook afscheid moeten nemen van twee collega’s. Gelukkig kunnen we ook melden dat zij ondertussen elders werk hebben gevonden. Nog niet de uren die ze bij ons gewerkt hebben, maar het begin is gemaakt en er is zicht op meer.
• Van het schoolzwemmen. Na 22 jaar was het deze week dan toch echt de laatste keer dat de scholen kwamen zwemmen. Vorige week hadden we het diploma zwemmen voor degenen die eraan toe waren al gedaan, dus deze week gezellig georganiseerd spelen in het water. Met een dansje op het einde om te vieren dat de vakantie begint. De laatste groep, gisteren, hebben we nog even verwend met een lekker ijsje en een speeltje waar ze de hele vakantie actief mee kunnen oefenen. Ook onze buschauffeur Wil hebben we nog
  in het zonnetje gezet. We konden hem uiteraard niet zo maar laten gaan, zonder hem iets mee te geven! Hij heeft al die jaren op een voortreffelijke manier de kinderen van de school naar het zwembad gebracht en terug. Wil: nogmaals bedankt voor al die jaren en ook jou zullen we gaan missen! Van wie moeten we nu horen wat er allemaal in Veldhoven speelt? Wil is namelijk niet alleen buschauffeur, maar hij fungeerde voor ons ook als het Veldhovens Weekblad. Hij wist elke dag wel iets nieuws te vertellen.
• Van de zekerheid dat alle kinderen met een zwemdiploma van school af gaan. Tja, ook hier hebben we dus afscheid van genomen. Vanaf heden is het voor ons en voor de scholen niet meer duidelijk wie er een zwemdiploma heeft. Met het verdwijnen van het schoolzwemmen, verdwijnt ook de controle op de zwemvaardigheid van de kinderen. Hopelijk gaan alle kinderen via een andere manier de weg naar het zwembad vinden, om toch de diploma’s te behalen. Ik weet dat er nu een aantal denken: wij vinden dit dan ook de verantwoordelijkheid van de ouders! Voor een gedeelte mee eens. Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid en weet ontzettend goed wat de gevaren van water zijn, dit zit in mijn cultuur. Dit werd me van jongs af aan verteld en uitgelegd. Ik had het geluk dan mijn beide ouders hard werkten voor de centen en onze (wij zijn met 3 kinderen thuis) zwemlessen voor een gedeelte konden betalen. Ook ik heb overigens mijn A- en B-diploma met het schoolzwemmen behaald, nog wel in het buitenbad! Mijn C- en D-diploma heb ik, hoe kan het ook anders, voor mijn plezier gehaald (ook in het buitenbad) buiten de school om. Mijn broer heeft zelfs nog een hele tijd bij de zwemvereniging gezeten en mijn jongste broer heeft in een binnenbad zijn diploma’s gehaald. Maar goed, sommige ouders kunnen de zwemlessen nu eenmaal gewoonweg niet betalen of het zit niet in hun cultuur, waardoor deze ouders lang niet allemaal de gevaren van het water zien.
• Van de gemakkelijk weg om reclame te maken en de kinderen te stimuleren naar onze leuke activiteiten te komen. Ook dit valt samen met het schoolzwemmen weg. We gaan uiteraard wel door met de Swimbattle volgend jaar, maar zullen hiervoor naar de scholen toe moeten ipv ze even snel enthousiast te maken tijdens de schoolzwemles. Het kost ons nu dus meer tijd om de kinderen te stimuleren om te komen strijden tegen een andere school.

Zo zie je dat met het stoppen van het schoolzwemmen gelijk meerdere zaken weg gaan vallen. We hebben mooi afscheid genomen met pijn in ons hart en soms een enkele traan.
Afscheid nemen bestaat niet, maar het doet wel zeer.
 
Dag kinderen van groep 4 t/m 8.
Dag enthousiaste leerkrachten en hulpouders.
Dag binnenstormende groepen bij de receptie.
Dag herrie in de kleedlokalen.
Dag bibberende kinderen op de kant.
Dag angstige kinderen in het ondiepe bad.
Dag traantjes die opgedroogd werden door de instructeurs om vervolgens te verruilen voor een grote glimlach.
Dag doorzetters: nooit hebben jullie het opgegeven om te leren zwemmen.
Dag trotse kinderen die na vele omwegen uiteindelijk toch door dat gat zwommen!
Dag blijde kinderen met een zwemdiploma in de hand.
Dag enthousiaste kinderen van de natte gymles, alles vonden jullie leuk.
Dag stoere kinderen van groep 8 die op de duikplank niet voor elkaar onder wilden doen.
Dag meiden bij de spiegels die toch echt niet naar buiten gingen voordat de haren goed zaten.
Dag buschauffeur, bedankt voor de veilige ritten.
Dag schoolzwemmen, het wordt stil volgend jaar….
 
Namens alle betrokken en ervaren instructeurs die al die jaren vol enthousiasme en toewijding met veel plezier jullie les hebben gegeven. Saluut.