15 sep De dag van het beweegplein

Dinsdagochtend om 6.15 uur loopt de wekker af. Ik heb goed geslapen en ben uitgerust. Ogen open en het besef: vandaag is de dag van het beweegplein! Ik ben vrij relaxed en ontspannen, maak me alleen zorgen over de opkomst. De rest is rond en geregeld, dus don’t worry, be happy. Totdat ik de krant onder ogen kreeg. Leuk, een stukje in het ED over het beweegplein. Helaas stond er genoteerd “morgenavond”… Het was toch al dinsdag? Nee, dat kan toch niet? Gelukkig was het niet een heel groot stuk en viel het niet zo op, dus toch maar opgetogen richting het zwembad.
Daar aangekomen bleken er toch nog wat zaken niet helemaal soepel te zijn verlopen, dus stijgt het stress-niveau ineens met stip. Maar goed, adem in adem uit, het is nog ochtend en het is pas in de avond te doen, we hebben dus nog wel tijd om het één en ander nog recht te breien.Na een heerlijke, zeer intensieve beweegles toch weer goed ontspannen het bad uitgekomen. Mede ook omdat mijn mensen in de groep zo bereidwillig waren om voor mij in de bres te springen en me met z’n allen van een probleem af te helpen. Wat een super groep heb ik toch.
Ondertussen was de FNV al gearriveerd en konden we gaan beginnen met het opbouwen. Probleempje erbij: in plaats van 14 partytenten hadden we er maar 12. Gelukkig waren er 4 heel groot, dus even een nieuwe verdeling gemaakt met gedeelde tenten en het probleem was opgelost. Ondertussen scheen de zon al volop en kwam de sfeer er al een beetje in. Het leuke van zo’n evenement is dat je tijdens het opbouwen al een beetje kunt proeven waar het die avond naar toe gaat.
Het personeel was al druk bezig met het verzamelen van de materialen die in de tenten zouden komen. Een hoop op en neer geloop dus van zwembad naar plein. Andere collega’s, verkleed al in het oranje, waagden nog een poging om door het City Centrum te gaan lopen en mensen enthousiast te maken voor de komende avond. Winkeliers die ze hartelijk begroeten en zelfs flink op facebook foto’s voor ons aan het delen waren. De temperatuur steeg en de spanning ondertussen ook weer. In plaats van tafels waren er namelijk banken geleverd voor onder de tenten. Maar goed dat we onze tijd heel ruim hadden gepland, dan kun je zulke zaken nog op tijd oplossen. Een uurtje later arriveerden de tafels en waren we er klaar voor. Wat er zich allemaal bij de waterbak vooraf heeft gespeeld, bespaar ik jullie. Ik moet eerlijk toegeven dat ik weinig opgebouwd heb, ik werd constant op het plein aangesproken door voorbijgangers. Wat gaat er gebeuren, waar is het voor, goede zaak dat jullie dit doen, zwembad kan toch niet weg, enz enz enz.
Om 18.00 uur gingen we dan van start! De aftrap door de FNV terwijl ondertussen het plein al aardig aan het vollopen was en alle tenten door de verenigingen waren gevuld. Ik werd er steeds vrolijker van. De eerste beweegles verliep bijzonder soepel op het podium en het publiek begon al aardig mee te doen. Ondertussen stroomde er steeds meer mensen in het oranje en blauw (van de vereniging) het plein op. Bij de tenten, waar ook allerlei activiteiten plaatsvonden, was het een drukte van jewelste! De sfeer was goed, allemaal waren we daar voor hetzelfde doel: de gemeente laten zien wat ze gaan missen als het zwembad verdwijnt in Veldhoven. De raadsleden, het college en de burgemeester waren intussen ook al gearriveerd en liepen heel het plein over. Natuurlijk waren de waterballen en het springkussen de favoriete onderdelen van de vele kinderen die op het beweegplein af waren gekomen. Op het podium verliep alles volgens planning en gesmeerd. Ik werd ondertussen van hot naar her getrokken. Eerst een interview met Omroep Brabant, daarna nog voor de camera van Omroep Veldhoven en intussen in de gaten houden dat alle activiteiten op het podium goed verliepen en er op tijd waren.
Aangezien de raad om 19.30 uur een vergadering had, werd ons heel dringend verzocht om het gedeelte met de burgemeester te vervroegen! Ho, wacht even, er stond nog van alles vóór dit onderdeel ingepland. Dus weer rennen en vliegen van de ene vereniging naar de andere om het programma om te gooien. Op dat moment hebben we denk ik ongeveer 5 verschillende scenario’s gehad en dus ook zo vaak op en neer gelopen. Maar uiteindelijk hadden we dan toch nog op tijd de burgemeester op het podium staan. Voor ons heel belangrijk om de petitie te overhandigen. Een pakket van 110 A4 vellen met namen van mensen die niet willen dat het zwembad verdwijnt. Hierna een praatje van een inwoner van Veldhoven die namens (vooral de oudere) bevolking voor het zwemwater wilde pleiten. Tegelijkertijd langs het podium twee kinderen die een pakket van heel veel kleurplaten aan gingen bieden. Eén daarvan was mijn zoon. Ik vroeg nog: weet je wat je wilt zeggen? Ja hoor, was het antwoord, krijg ik zo de microfoon? Tuurlijk jongen. Erachter een zenuwachtige collega die namens het personeel nog wat ging vertellen. Het duurde allemaal vrij lang, dus ik zeg tegen haar: de helft van je speech, laat dat gedeelte maar weg, je kunt het, daar heb ik het volste vertrouwen in! En hop het podium op. Eerst mijn zoon die met een groot gebaar de burgemeester en daarna het hele plein toe sprak! Ik moest enorm om hem lachen op de manier waarop hij dat deed en iedereen mee kreeg. Uiteraard ook super trots dat hij daar zo zonder enige vorm van zenuwen en schaamte vol zelfvertrouwen stond. Vervolgens mijn collega die begon met haar briefje, deze na een paar minuten al weg stopte en ook vol enthousiasme het hele plein bespeelde. Ook hier veel trots op de manier waarop ze dat gedaan heeft. De burgemeester was dik onder de indruk van de vele steunbetuigingen, spandoeken, strijdliederen, handtekeningen en kleurplaten. Hij kon er niet omheen te vermelden dat we een duidelijk signaal af hadden gegeven. Prima, dat geeft een goed gevoel.
Gelukkig hebben we de rest van het programma ook nog aan veel publiek kunnen vertonen. Je bent namelijk een beetje bang dat als de burgemeester en zijn gevolg naar binnen gaan, dat het plein snel leeg gaat lopen. Dit was niet het geval, dus we konden toch met een heel vol plein en een geweldige flashmob afsluiten.
Om 21.15 uur kwam ik moe maar voldaan thuis. Ik ben op de bank geploft met mijn benen omhoog en de mededeling: ik doe vandaag helemaal niets meer! Mijn adrenaline zat nog steeds hoog en wat later in bed heb ik alles nog een keer mogen herbeleven.
Vanaf deze plaats wil ik, uit de grond van mijn hart, echt iedereen bedanken die hier een steentje aan bij heeft gedragen. De medewerkers van het zwembad, de FNV (die alles verzorgd hebben), onze omroeper, zwemvereniging Njord (die ook nog even heel spontaan in de bak met water ging waterpoloën), alle bezoekers van het zwembad, het Zeepaardje, Stichting Leergeld, Badmintonvereniging Zoef, korfbal vereniging BIO, DéDé dansballet, breakdance groep Backstage, dansvereniging Happy Generation, maar vooral ook jullie! Het publiek wat er voor gezorgd heeft dat het een zeer geslaagde avond was vol beweging. Ons doel is bereikt, we hebben een duidelijk signaal naar de politiek afgegeven. We schatten in dat er in totaal toch wel zo’n 900 mensen zijn geweest. Geweldig! Dat zoveel mensen met je meeleven, dat geeft weer kracht en energie om door te knokken voor het behoud van het zwemwater.